Palabras de Amauta

Friday, July 24, 2009

DÍA DA PATRIA 2009


Tan cheas de escaleiras e de ceos
tan cheas de partidas de chave en Espiñeiro Teis cos metalúrxicos
tan cheas de postouros para as chaves que abrirán o definitivo asalto
tan cheas de furanchos hortensias e inocentes
tan cheas de currunchos negra sombra amor horror e de recantos vexetais
tan cheas de Delicias de Caeiro e Morenos de Lavadores
tan cheas de fiadeiros alfolís moxenas charamuscas cantareiras queixumes xistras airiños ventos das cíes
tan cheas do pandereteiro Militón
tan cheas de guitarras e zanfonas de gaitas de pianos piardas pianolas da Collona
tan vivas e rebulideiras
tan repantrigadas delouradas ó sol á luz ó mar de liño azul en maio e sempre
tan campamento de inverno e días de labor

(...)

Fóra do Sagrado, Anxo Angueira (escritor galego)

Agardo, coma sempre, que os tempos de reunificación nacional, independencia e socialismo cheguen co tempo, mais sen demoras. Que a reagrupación dos diferentes colectivos nacionais que encherán as rúas de Compostela hoxe e mañá, acollan no seu seo a pluralidade e o respecto mútuo para podermos enxergar un futuro colectivo de unidade e entendemento, pola esquerda.

Non pido moito, non?

Amauta Castro
Girona, 24/07/09

amautacastro@hotmail.com

Sunday, July 19, 2009

SON PARVOS OS DEPORTISTAS?



Xa sei, xa sei que é un pouco provocador de máis o título deste post, pero a realidade é que relata algo do que veño reflexionando desde hai tempo.
A ninguén lle sorprenderá a utilización política do deporte (en xeral), pero moito máis en concreto do deporte no seo do Estado Español. Pois ben, non é que os deportistas sexan parvos nin moito menos senón que adoecen dos mesmos problemas políticos que o resto da poboación normal. É dicir, adoecen do bipartidismo maioritario dos case 20.000.000 de españolitos que votan polas dúas opcións políticas coñecidas por todos.
Lonxe diso sempre hai honrosas excepcións. Por exemplo no deporte basco, e moi en concreto nas súas disciplinas máis tradicionais pero tamén nas maioritarias. É ben coñecido de todos que non poucos futbolistas bascos participaron de opcións políticas abertzales dun modo bastante aberto, mesmo presentadose ás eleccións como foi o caso de Iribar ou Arconada. Negándose a particpar das diferentes seleccións deportivas españolas como Aranburu que desde novo se apartou dun modo explícito por motivos netamente abertzales.
En Catalunya (é dicir no territorio do Principat), a cousa ten tamén os seus claros e sombras. Non pensemos que todo o mundo ten a enteireza de aturar toda a presión mediática que reciben este tipo de deportistas de elite, e mandar á merda as distintas federacións deportivas ou a competicions da entidade duns Xogos Olímpicos ou uns Campionatos de Europa.
Se temos (ou tiñamos ) a Oleguer Presas, sempre colaborador e solidario coa lingua catalá e cos diferentes movimentos sociais filo-independentistas do país. Ou o caso da equipa de rugby de Perpinyà (Catalunya Nord) , os Cataláns Dragóns que se pasean por Europa enteira cantando o hino catalán e vestindo unha senyera como camiseta.
Ou a selección española de Hockey que acaba de proclamarse campiona do mundo está completamente integrada por xogadores e técnicos cataláns. Non usa nin o escudo, nin as cores de España na súa camiseta, e por certo non se lles deu bóla ningunha.
Temos tamén exemplos do contrario. Xavi e Puyol pasearon en moitas ocasións cunha estelada curante as diferentes celebracións dos títutlos do Barça, pero tamén non dubidaron e "desfrutar" dos trunfos da selección española de futbol onde niguén dubidou da súa digna españolidade. Caso tamén de Pau Gasol, que malia apoiar todo o movimento a prol das seleccións catalás non dubida en facer spots publicitarios para a cadea televisiva Cuatro, onde directamente vitorea a "España".
No noso caso, o caso galego. Só salientar ao eterno Nacho, gloria da galeguidade, que se manivo inalterábel cando a chamada desa mesma "España" se lle viña enriba. Pero fóra del, pouca cousa. Si, Fernando Vázquez fala galego...Pero e do resto?
O xogadores da Irmandiña non falan galego nin para a propia retrasmisión da TVG. Non cantan o hino, porque sinxelamente non o saben ou non lles peta. Oscar Pereiro anda ben perto de posicións filo-españolistas que xa se teñen retratado neste blogue. David Cal, tamén non fala galego e di mesmo sentirse presionado polo anterior goberna da Xunta.
Falar de seleccións nacionais no Estado Español é algo complexo pola propia realidade xurídico-política das diferentes federacións. Pero tamén o é, porque os propios deportistas NON QUEREN, moi ao noso pesar.
En todo caso, non perdamos a espranza, mais nada.
Amauta Castro
Girona, 19/07/09

Sunday, July 12, 2009

IN A STATION OF THE METRO



In a station of the metro

The apparition of these faces in the crowd:
Petals on a wet, black bough

Ezra Pound
dfhsdjf
Acontece que os soños aparecen e desaparecen, e malia ser este un tempo de baixa actividade creativa (de exilios e expatriacións varias), seica inda se perfila o momento de liscar ben lonxe e contar despois novas de lugares que nunca pensara enxergar.
Deica!
dfdfs
Amauta Castro
Girona, 12/07/09

Sunday, July 05, 2009

A IMPORTANCIA DE SER KALASH


Petencer a unha minoría de 6000 persoas neste novo mundo que enxergamos tan posíbel como imposíbel é cando menos unha tarefa ben dificultosa. Pois ben, eis a realidade do pobo kalash. Os kalash son un deses temas recorrentes que me veñen á cabeza de cando en vez. Un grupo étnico que poboa o noroeste do actual Pakistán, entre o Hindu-kush e o Karakorum. A parte romántica da historia, alimentada por uns e por outros, dinos que son un pobo de orixe helénica que quedou metaforicamente varado no norte do Pakistán tras as devanditas terras seren conqueridas por Alexandre o Grande. Un pobo que mantivo a súa herdanza relixiosa (pagá e politeísta), cultural (idioma propio, vestimenta, modelo social, arquitectura, etc), económica (agricultura e gandeiría de subsistencia), e mesmo unha herdanza xenética común que os sitúa como un pobo proto-indoeuropeu.
Exploradores doutrora, lingüistas, antropólogos e outros, esforzáronse en manter o que di certa parte da súa lenda. Quer dicir, o feito de seren eles a retaguarda do exército de Alexandre o Magno, que ao avanzar cara ao río Indo deixou parte da súa tropa naquel punto do actual Kafiristan (Terra de Impuros, ou Terra de Pagáns en lingua arabe-iraniana). E dalí á actualidade, 24 séculos despois poderiamos estar a falar dun grupo dunhas 6000 persoas non islámicas, de lingua kalash (do grupo das linguas dárdicas que se estenden desde Afganistán até o Punjab indio), de aspecto indoeuropeu, monógamas, e con algún aspecto sorprendente como o cultivo de viño (lembremos que viven a unha altitude de entre 3000 e 4000 metros).
Os últimos estudos que teñen analisado o ADN mitocondrial dos kalash veñen determinando que o pouso xenético heleno dos kalash é de darredor dun 20% até un 40% nalgúns casos. Datos moitas veces pouco determinantes e que veñen reforzando a idea dun grupo aborixen proto-indoeuropeu no canto do lendario pasado helénico. Namentres lingüistas de Grecia e Macedonia seguen a trebellar e traballar coas palabras, nas que atoparon certo léxico de orixe helénica. Quen sabe.
O caso é que hoxe, ser un indiviudo petencente a unha minoría (por moi lendaria que sexa), ben sendo algo así como unha faena. Os kalash reduciron a súa poboación de 100.000 individuos en 1900, a uns 6.000 na actualidade. Dato que pode darnos unha idea do asoballamento social-político-cultural que sufriu o pobo kalash. Tendo este asoballamento como eixos a propagación da relixión musulmá e a loita desta contra os grupos pagáns, a falta absoluta de oportunidades laborais fóra da comunidade aborixe, a propagación doutras linguas como o pashtu ou o urdu (e tamén do ensino en inglés), e o impacto económico doutros modelos de producción que son diverxentes do tradicional.
Agora que as bombas fan inhabitábel o val de Swat (moi perto da área dos kalash), nesa suposta loita infinda que inda mantén EEUU contra os talibáns. Un pobo de fonda raigame albisca o seu futuro entre as iras duns e as angueiras doutros. Agardo que toda esta divagación servira para algo. Deica outra.
Recomendo os seguintes videos

Estadisticas y contadores web gratis
Estadisticas Gratis
Estadisticas Gratis